Nederlands weer op de Meseta

Ik begin te wennen aan het slaapruimte hier. Ik had mijn alarm gezet op 6.00 en om vijf voor zes werd ik uit mezelf wakker. Ongeveer 7 uur geslapen, was heerlijk in zo’n kamer voor mezelf. De vraag voor vandaag was: Wanneer en waar eet ik mijn ontbijt? De eigenaar van mijn hostal zei dat er twee plaatsen voor ontbijt waren, maar die gingen “pas” om 7 uur open. De eigenaar van de pizzeria zei dat er in het begin van het dorp een plek was waar je om 6.00 ontbijt kon krijgen.

Waarom was deze vraag zo belangrijk? Nou het eerste dorp zou pas op 17 km liggen en dat is best ver en dus lang voordat je iets kunt eten. Vaak staat er ook een foodtruck halverwege maar op andere plaatsen op de Camino waar die zouden staan, bleken ze er toch niet te zijn vanwege Corona. Uiteindelijk was de keuze makkelijk. Ik vertrouwde mijn darmen niet helemaal en na eten moet ik dan meestal vaker na elkaar naar het toilet. Nu wordt dat wat lastig met 17 km zonder dorpje voor de boeg en dus had ik besloten om pas in het volgende dorp te ontbijten.

Intussen was het tijdens het lopen flink bewolkt geworden en met daarbij een flinke wind was het naar Spaanse begrippen echt koud. Het voelde voor mij zeer vertrouwd aan omdat het net als in Nederland voelde (nu gaat dat nu niet helemaal op omdat ik begrijp dat het nu in Nederland 29/30 graden is). Zeker toen het wat later ook nog eens wat begon te regenen (gelukkig niet te lang) voelde ik me qua weer helemaal thuis. De weg zelf naar het eerst dorp was lang, recht en een beetje saai. Dat laatste is echter weer goed om je gedachten te ordenen. Hoewel ik die tijdens het wandelen niet zo heel veel heb omdat mijn “mind” dat vaak op standje 0 staat.

En dan kom je na 17 km in een uitgestorven dorp aan waar de eerste drie barren gesloten waren. Op het eind van het dorp stond een bord met daarop “bar open” en een pijl naar links. Maar dat bord was dermate versleten dat ik niet verwachtte dat die open zou zijn. Maar via wat zijstraatjes kwam ik bij een herberg met een bar terecht die open was. Ze wisten daar ook welke machtspositie ze hadden en dus rekenden ze zowat het dubbele als wat ik normaal betaal bij andere barren. Maar ik had dermate honger dat ik met alle plezier het driedubbele had betaald.

Daarna was het nog twee uurtjes wandelen naar het eindpunt van de dag. Gelukkig bleef het droog ondanks wat dreigende wolken en kwam ik rond 13.15 aan in het dorpje. Het is een zeer klein dorpje waar zelfs de kerk geen voordeur meer heeft en in 5 minuten heb je het hele dorp te voet gezien. De enige plaats waar wat te doen is is de herberg. Ik denk dat er in de herberg nu meer mensen slapen dan dat er inwoners zijn in dit dorp. De enige plek om te eten is dan ook de herberg zelf. Straks maar eens kijken of ze net als bij het ontbijt qua prijsstelling hun machtspositie ge/misbruiken.

Details: 26,5 km en 250 hoogtemeters. Totaal 406 km