Santiago en door!

Zondag was een rustdag voor mijn in Santiago. Niet alleen voor mijn lichaam, maar ook omdat vele bekenden van mij pas vandaag zouden arriveren in Santiago. Ik had mijn kamer voor twee dagen, maar had een gedeelde badkamer (met ongeveer 50 personen). Ik zat ongeveer aan het eind van de gang. Het dames toilet was twee deuren van mij vandaan, maar het mannen toilet twee minuten lopen zo groot was dat gebouw. Dus als ik in de nacht naar het toilet moest dan wist ik het al. Tussen 9.30 en 13.30 mocht je ook geen gebruik maken van de toiletten want dan werden die schoon gemaakt…

Maar eigenlijk kwam dat wel goed uit aangezien ik naar de pelgrimsmis wilde van 12.00. Nu wil je met kerst wel eens op tijd in de kerk zitten (kwartiertje van tevoren) om nog een (goede) zitplaats te hebben. Nou hier in Santiago laten ze door de Corona slechts 280 mensen toe tot de mis, waardoor je twee uur voor de mis al in de rij moet staan. Dus rond 9.45 stond ik al (redelijk) vooraan in de rij. Waarom denk je dan misschien, want de hele mis is in het Spaans en buiten het bestellen van wat eten en drinken spreek ik nog steeds geen Spaans… Eigenlijk wil je met name naar deze mis voor het wierookvat. Midden in de kerk hangt namelijk een groot wierookvat en dat wordt op het eind van de mis door de kerk geslingerd. En dan niet even op en neer wiegen, nee tot in de nok van de kerk. Daar hebben ze ook 6 man voor nodig.

Nu is de recessie in de kerk waarschijnlijk ook toegeslagen, want dat wierookvat wordt alleen door de kerk geslingerd als daar flink voor wordt betaald. Op zaterdag was hij bijvoorbeeld niet gebruikt. Sta je ook voor niets twee uur in de rij en woon je een mis bij van anderhalf uur waar je ook nog eens niets van verstaat… Maar toen ik de kerk in kwam waren al een heleboel plaatsen gereserveerd. En later kwamen allerlei mannen in witte jurken binnen met allerlei wapens (waarschijnlijk een of ander gilde) er op en de dames hadden zulke dure high heal schoenen aan (daar kun je een hele pelgrimsreis dik van betalen). Toen wisten wij “normale pelgrims” het al: dat vat gaat zwieren! Ook een lekker groot verschil tussen hen en de pelgrims: de kleding. Ik zat bijvoorbeeld in mijn korte broek met slippers aan… Ze hadden zelfs een internationaal koor geregeld die tijdens de mis zou zingen. Kortom we voelen met onze neus in de boter. Nadeel was wel dat door de vele gereserveerde plaatsen, veel pelgrims niet meer in de kerk konden komen. Helaas kan ik de video van het zwieren niet op deze blog plaatsen (denk een te groot bestand), maar mocht je het willen zien, stuur me dan even een bericht dan stuur ik het per whatsapp. Kortom ondanks de taal die ik niet verstond een van de mooiste missen waar ik bij ben geweest.

Na de mis nog even via de heilige deur naar het graf van de apostel Jakobus geweest. Alleen in een heilig jaar (als 25 juli op een zondag valt) kun je de kerk namelijk via die deur betreden. Daarna vanaf 15.00 tot middernacht vol aan de wijn gegaan met de vele Camino vrienden die ik deze trip heb gemaakt…

De volgende ochtend om 8.30 opgestaan, want om 9.30 moest ik al uitgecheckt zijn. Dus met een enigszins brakke kop opgestaan om vervolgens aan mijn (gelukkig) wat kortere etappe te beginnen. Nou de eerste 5 km moest eerst al dat luie zweet er uit… Ik zweette als een gek, maar daarna kwam ik gelukkig weer in mijn loopritme. Het was wederom een mooie route met een langere klim er in, maar die was gelukkig niet in het begin van de etappe. Nog een mooi dorp gezien met een flinke waterval en rond half drie was ik alweer op de plaats van bestemming: Negreira. Een stadje dat lijkt uitgestorven. Met veel moeite nog een bar kunnen vinden waar we fatsoenlijk konden eten.

Morgen blijkbaar een uitdagende etappe met een paar venijnige beklimmingen. Laat maar komen!

Details: 22 km en 575 hoogtemeters. Totaal: 830 km