Warmte, blaren en bezoek uit Nederland

Redelijk geslapen en de wekker stond weer om half zes. Rond kwart over zes vertrokken in het donker en vandaag stond in het teken van de vraag: wat doe ik met mijn blaren? In de ochtend begonnen met wat schapenwol over de blaar te leggen.

Na een uurtje begon het wat licht te worden en liep ik weer op een weg die midden door een vervallen  kerk/klooster heen ging. Erg mooi was dat (check de foto’s straks maar. Rond de 8,5 km kwam ik aan in Castreroritz (of zoiets) waar ik had afgesproken met Simon om samen te ontbijten (tijdens mijn stop in Burgos is hij doorgelopen en hij heeft daar een rustdag genomen). Daar toch maar weer tape over mijn linkerenkel gedaan met wol eromheen. Nog even met Simon de kerk gaan bekijken en na een korte uitgeleide afscheid van hem genomen want hij gaat binnenkort naar huis.

Na een klein uurtje lopen mochten we ineens een flinke klim maken (en ik maar denken dat de Meseta volkomen vlak was). Meer dan een km met 12% stijging omhoog klimmen. Nu begon het al flink warm te worden dus het werd flink zweten. Maar ik merk wel dat het me veel beter afgaat dan twee weken geleden. Bovenaan gekomen wel een schitterend uitzicht. Ik zal nog wel een filmpje hier plaatsen met die view. Maar intussen begon mijn blaar steeds meer pijn te doen. Dus tape eraf en ongeveer een half schaap aan wol om mijn linkerenkel gedaan om zo hopelijk de pijn te verlagen.

Intussen was het erg warm geworden, waarbij er gelukkig wel een flinke wind stond die wat verkoeling bracht. Op ongeveer tweederde van de afstand in een dorpje geluncht en de wol weer weggehaald. Ook zoveel wol bracht niet de verlichting die ik hoopte te krijgen. Dus uiteindelijk maar een steriele naald gepakt en de blaar doorgeprikt, verder ontsmet en een compeed erop. Ik ben geen fan van compeed want dat veroorzaakt soms nieuwe blaren, maar ik zag geen andere uitweg meer. En dat hielp wonderwel goed. De eerste halve km voel je het nog maar daarna ging het lekker. Vanwege de hitte ook voor het eerst mijn cover gebruikt. Dit is een sjaal waar gelkorrels in zitten en die leg je een half uur in koud water en die blijft daar ongeveer vijf dagen inzitten. Die vind je dan om je nek en dat geeft dan verkoeling! Goede uitvinding en is van Australische makelij.

Uiteindelijk rond half drie het einddoel bereikt: Boadilla del Camino. Een zeer klein plaatsje en toen ik bij de herberg aankwam schrok ik van de aanblik. Dat zou wel eens flink tegen kunnen gaan vallen dacht ik. Maar als je de poort open deed kwam je in een soort groene oase terecht met mooie muurschilderingen, een klein zwembad (met ijskoud water) en een paar mooie beelden in de tuin. Heb daar dan ook goed geslapen.

Even rustig aan gedaan en snel gedoucht want Jan een collega van mij kwam samen met zijn vrouw langs. Hij was op de weg naar vakantie in Portugal en had na een bezoekje aan Burgos besloten voor mij een kleine omweg te maken om samen wat te eten. Heb ze nog even laten zien hoe een verblijf van een pelgrim er uit ziet en daarna zijn we na een drankje te hebben gedronken in het plaatselijke hotelletje met de auto naar Fromista gereden om dat wat te eten. Jan had een leuk restaurant uitgezocht, maar zoals zo vaak was die gesloten (waarschijnlijk door Corona). Vele andere restaurants waren ook dicht of de keuken ging pas om 21.00 open en dus uiteindelijk bij een simpel “barretje” gaan eten. Konden ze meteen ook proeven en ervaren wat een pelgrimsmenu inhoudt. Lekker gegeten, goed geouwehoerd en daardoor erg gezellig!

Kortom een zware maar ook gezellige dag!

Details: 29 km en 325 hoogtemeters. Totaal: 353 km