Pijn is niet altijd fijn

Vandaag stond een kortere etappe van 16 kilometer op het programma met een heuvel van 150 hoogtemeters met een steile klim én afdaling. De albergue waar we sliepen lag 5 minuten wandelen van het centrum en was erg goed. Airco op de slaapzaal, ontbijt en linnengoed inbegrepen en semi privé bedden door middel van een gordijn. Het waren wel stapelbedden maar dan enigszins ingebouwd. Nadeel was dat er maar twee douches en toiletten waren. Daardoor kostte deze albergue wat meer dan gemiddeld: 23 euro per persoon. Maar ja, je hebt een bed en dan klaagt een pelgrim niet. Om 6.15 opgestaan (Veerle om 06.00), want Veerle voelde zich gisteren niet echt lekker. Daarom afgesproken om vandaag vanaf het begin samen te lopen. Naast de enkel had ze ook last van haar darmen/maag. Wellicht toch last van de ibuprofen, dus daarom gisteren nog maar wat paracetamol ingeslagen. Slapen was daarom de laatste paar nachten ook al wat minder bij Veerle gegaan. 

Samen ontbeten om 7.00 (eerste tijdstip dat ging) en om 7.30 op pad gegaan. we lopen hier in Galicië weer door schitterende natuur met een golvend groen heuvellandschap. Echt genieten! De eerste paar kilometers gingen ok, maar naarmate we dichter bij onze eerste stop kwamen kreeg Veerle het steeds zwaarder. Bij het inlopen van het dorpje begon al een klein deel van de steile klim en ik zag haar gezicht alweer op “neutraal” gaan, zoals zij dat noemt. Met drinken heeft ze het ook al moeilijk, terwijl dat het belangrijkste is tijdens deze wandeling qua voeding. Ze zat op haar manier heerlijk te treuzelen om verder lopen uit te stellen en toen heb ik bepaald dat we op dat moment zouden vertrekken.

Met de steile klim had ze het echt moeilijk en heb ik haar gezellig mee naar boven geduwd. Dat doet me nog denken aan toen ik een jaar of 6 geweest zal zijn en de fietsvierdaagse met mijn ouders reed. Als het dan moeilijk werd een brug op of op het eind van de dagtocht dan duwde mijn vader me ook altijd vooruit. Nou pa, je volgende generatie volgt je voorbeeld! Eenmaal boven gekomen waren we toch weer trots dat we het hadden gehaald. Na een kleine afdaling was het tijd voor een volgende stop (een dikke 5 kilometer) voor Redondela, het eindpunt van vandaag. Veerle kon toen echt niet meer verder, pijn aan haar enkel, maag van streek en daardoor doodop. Dus heeft zij de taxi genomen naar het appartementje dat we hebben voor de komende nacht. Alle hotelkamers waren bezet of schreeuwend duur en dus maar deze optie genomen. Ook om Veerle wat goede nachtrust te gunnen. Met haar afgesproken dat ze vanmiddag ook bij slaapt en ze het appartement alleen maar uit gaat als we gaan eten. Ik ben in de tussentijd naar Redondela gelopen en er was inderdaad een lange zeer steile afdaling. Toch goed dat Veerle niet mee is gegaan, want als het heuvelachtige gaat, heeft zij het meeste last van haar verzwikte enkel. Terwijl ik liep had Veerle de sleutel van het appartement geregeld en wat boodschappen gedaan. Toen is ze gaan douchen en gaan slapen nadat ik ook was gearriveerd. In de tussentijd heb ik een was gedraaid aangezien er ook een wasmachine aanwezig is! Daarna de stad een beetje verkend en op het terras een biertje gedronken, terwijl ik nog wat slaapplaatsen heb geregeld en de boottocht op het eind van de spirituele route. Ik heb nu alle overnachtingen tot en met Santiago geboekt, en dat was lang niet altijd eenvoudig. Als je accommodaties belde, sprak de persoon die opnam vaak geen Engels. Dus voor de zekerheid vooraf al de Spaanse naam van de dag opgezocht waarop we daar wilden slapen. Los daarvan zijn heel veel plaatsen al volgeboekt, waardoor je vaak de hoofdprijs betaald (sorry Sandra). Je merkt dat nu toch echt het hoofdseizoen is en dat de prijzen veel hoger zijn dan in september/oktober. Maar dat zal de pret (nu) niet drukken. 
 

Rond 19.00 terug gegaan naar Veerle om met haar te gaan eten. Me toch maar weer eens gewaagd aan de pulpo (gekookte inktvis) met spicy kruiden badend in de olijfolie. Lekker om die olie met het erbij geserveerde brood ook te verorberen! Daarnaast natuurlijk de gebakken padron pepers. Waarvan 1 op de 10/20 spicy is, maar niet heel erg spicy. Hier in de stad is het shopping night en alle straten in het centrum zijn afgezet. Er vinden ook allerlei (circus) acts plaats en vlak achter mijn kamer is een groot podium opgebouwd waar om 23.15 de muziek gaat beginnen. Ja, dat lees je goed: gaat beginnen. In Nederland zou dan ongeveer de muziek uit gaan, hier begint het dan pas. Gelukkig zit er een rij huizen tussen, maar de soundcheck voorspelde niet veel goeds. Maar we zitten in ieder geval beter dan bij de gemeentelijke albergue, want het podium staat daar tegenaan gebouwd. Die trillen de hele nacht door denk ik. En het ergste is je moet daar om 22.00 binnen zijn, want dan gaat de deur op slot. Dus mee gaan feesten als je toch niet kan slapen kan ook niet eens. Voor ons betekent het dus dat we de oordoppen bij de hand houden, want om 6.00/6.15 staat bij ons weer de wekker…

Morgen lopen we naar Pontevedra. Een etappe van ongeveer 19 kilometer met twee heuvels erin. Even kijken hoe het dan met Veerle gaat. Waarschijnlijk doet ze alleen de eerste helft, want we willen haar enkel niet overbelasten, want de pijn is nog lange niet weg. Iemand noemde haar al: de bikkel omdat ze toch maar mooi verder loopt met een verzwikte enkel. Wat mij betreft helemaal terecht!

Gelopen afstand: 16 kilometer

Hoogtemeters: 310

Totaal gelopen afstand: 174 kilometer