De Portugese hitte

We hebben allebei heerlijk geslapen in ons hotel. Airco werkte wat minder, dus hebben we de ramen open gezet. Het was echter zaterdag en de stad zat vol jongeren vanwege de bijeenkomst van de wereld jongeren en de feesten werden veelal voor ons hotel in de stad gevierd. Maar dankzij de oordoppen en een flinke vermoeidheid vielen we als een blok in slaap.

Om 5.00 stond onze wekker want het zou erg warm gaan worden vandaag en we hadden een wandeling van 22 kilometer voor de boeg. Dus nog voor zessen in de schemering onze wandeling begonnen. Ook mooi om te zien dat op dat moment het feest nog vol aan de gang was en de jeugd (al dan niet dronken) nog door de stad liep. Veerle had de hoogteverschillen goed bekeken en wist dus dat we een flinke klim hadden tussen kilometer 8 en 10. Doseren van energie was dus het devies.

Van het hotel kregen we nog een ontbijtje mee, maar wat moet je nu met waterflesjes en jus d’orange in glazen flesjes als je gaat wandelen? Dat is alleen maar extra gewicht dat je mee moet sjouwen. Uiteindelijk dus maar de helft meegenomen. Maar wel erg vriendelijk dat ze het hadden klaar gemaakt!

Door schade en schande wijs gemaakt hadden we vooraf besloten om na 10 kilometer te ontbijten. Dat was vlak na de grotere klim van de dag. Het was volledig onbewolkt dus om 7.00 al een stop gemaakt om hoofdbedekking op te zetten en in te smeren. Halverwege de klim even een korte stop gemaakt en daarna verder gegaan voor de ontbijtstop. Fijn om te merken dat Veerle ervaring begint te krijgen in het wandelen en zich ook dode mij laat sturen. Dus tempo echt omlaag bij langere klims en als we naar beneden gaan het wat vrijer laten. Ondanks de heuvels die we hadden lag haar gemiddelde tempo echt wat hoger. Niet dat het van een leien dakje gaat, maar ik zie wel echt verbetering. Learning by doing zullen we maar zeggen!

ontbijtpauze in een restaurant waar ze alleen salades en een omelet hadden. Veerle lust geen ei, dus maar een salade besteld met wat brood. Nou dat stelde echt niets voor. Gelukkig hadden we ook nog wat reserves van het ontbijtpakket van het hotel!

De rest van de dag was het warm, heel warm. Desondanks rustig, maar gestaag door gewandeld. Toen bleek dat onze albergue 2 kilometer voor het plaatsje lag waar we heen zouden gaan. Uiteindelijk dus een etappe van 20 kilometer in plaats van 22 kilometer. Helemaal niet erg! Zeker niet omdat we morgen een etappe hadden staan van 12,5 kilometer.

De albergue is trouwens erg mooi. Slechts 12 bedden in een houten gebouw, met gezamenlijk avond eten en ontbijt er bij. De gastvrouw is een dame van ergens eind 50 (maar goed dat ze dit niet leest) die aan 1 stuk zit te kletsen. Heel hartelijk welkom, rond 16.30 een heleboel lekkere tapa’s, waarbij de wijn al begon te vloeien. Om 19.00 een gezamenlijk diner, wederom met wijn en daarna buiten aan de Port, waarbij door ons onder begeleiding van een gitaar liederen werden gezongen. Het is dus wat later dan normaal geworden… Morgen ochtend ook nog een ontbijt en dat allemaal voor 25 euro per persoon. Ik kan het iedereen aanraden! Echt een Camino gevoel!

Morgen dus een korte etappe naar wat ik heb begrepen een van de mooiste steden van Portugal: Ponte de Lima. We hebben besloten apart te lopen. We kunnen pas om 14.00 in onze accommodatie, dus ik tape morgen de voeten van Veerle even en draai me daarna denk ik nog even om in bed… We hebben er nog steeds zin in en Veerle likt de eerste tekenen te vertonen dat ze in een ritme komt!

Gelopen afstand: 20 km

Hoogtemeters: 382 meter

Totaal gelopen afstand: 87 kilometer