De oversteek

Vanochtend wederom om kwart over 5 de wekker gezet. Maar zoals gisteren al aangegeven is opstarten in een albergue (in het donker) wat lastiger dan in een eigen hotelkamer. Of misschien kwam het door de spierpijn, maar uiteindelijk “pas” om half 7 vertrokken. Via een shortcut naar de oceaan gelopen en daar ons dagelijkse filmpje opgenomen. 
 

Van daaruit was het ongeveer 10 km over houten vlonders lopen naar de grotere stad Villa de Conde om dan de doorsteek te maken naar de Centrale, binnenlandse route. Na nog geen 5 kilometer zat Veerle er eigenlijk al doorheen, terwijl we nog bijna 20 kilometer moesten lopen. Toen wisten we al dat het voor ons allebei een zware dag zou gaan worden. Zeker toen bleek dat een deel van de vlonders gesneuveld waren of door zandduinen waren overspoeld. Met veel tussenstops kwamen we dus na bijna 3,5 uur aan in Villa de Conde. Veerle was kapot en heeft over de dag bezien gemiddeld 3 kilometer per uur gelopen. Voor haar was dat al een hele uitdaging en voor mij ook. Want dat vergde van mij weer een flinke aanpassing. Maar dat heb ik graag over voor mijn dochter en met veel gepraat (en soms wat gevloek) hebben wij onze weg vervolgd. 

De doorsteek naar de Centrale route was wat saai en gevaarlijk. Er waren veel smalle wegen zonder stoep waar de auto’s de vouwen uit je broek scheurden, zo dicht kwamen ze af en toe langs vliegen. In Villa de Conde wilden we eigenlijk lunchen, maar we vonden alleen een café die open was maar geen eten verkocht. Uiteindelijk leidde dat er toe dat we pas om 14.30 onze eerste maaltijd van de dag aten. Voor die tijd wel veel suikers met frisdrank naar binnen gewerkt. Het vreemde is dat je eigenlijk niet merkt dat je niet hebt gegeten, terwijl je wel weet dat je lichaam om energie vraagt/smeekt. Weer een lesje geleerd dat doen we voortaan eerder. Over lesjes gesproken, die heeft Veerle vandaag ook geleerd. Na de eerste lange stop in Villa de Conde wilde zij zo snel mogelijk op het eindpunt zijn en versnelde ze ongeveer een uur lang haar tempo. Ik waarschuwde al dat ze genoeg reserves moest overhouden, maar ja eigenwijs zijn zit in de familie en na een uur kwam de man met de hamer… Tijdens een klim kwam een kleine breakdown. Na veel praten en troosten zijn we daarna toch weer stap voor stap verder gegaan. 
 

De doorsteek was ongeveer 10 kilometer lang en toen we op de centrale route kwamen.hebben we in Arcos wat ontbeten/geluncht. Vanaf daar was het nog 3,5 km en uiteindelijk kwamen we rond half 5 aan op de eindbestemming. Onderweg hadden we een Nederlandse dame al gevraagd om  aan te kondigen dat wij laat zouden arriveren en we waren dan ook maar net op tijd. 5 minuten na onze aankomst werd het laatste bed van de herberg weggeven. Gisteren waren er 8 gasten en nu bijna 50…. Maar wat heb ik toch een heerlijke dochter! Na 4,5 kilometer door de bomen het bos niet meer zien, maar uiteindelijk (met bloed, zweet en tranen wel de 24 kilometer afronden)!!! Echt trots op haar!

De gastheer en dame zijn trouwens twee leuke mensen die voor ons ook meteen een albergue voor over twee dagen hebben gereserveerd. Ook nog een goede tip gekregen voor het diner en dus heerlijk ons buikje vol gegeten. 

We hebben wel besloten om van drie wat langere geplande etappes, vier etappes te gaan maken, die uitdagend genoeg blijven! Hierdoor kunnen we eigenlijk geen rustdag meer inplannen, maar we hopen dat dat ook niet nodig is met de ingekorte etappes. Samen komen we er wel uit.

Morgen staat een wat kortere etappe op het programma van ongeveer 18 km naar Barcelos. Daar hebben we een hotelkamer geboekt, want Veerle had toch wat last van slaaptekort. Hopelijk kunnen we daar ook de was doen, want door het late tijdstip van aankomen én het feit dat het daarna begon te regenen, zou de was toch niet kunnen drogen…. Ach ja, een pelgrim mag een beetje stinken, maar het wordt nu een beetje veel…. Hopelijk blijft het morgen wel droog!

Afstand etappe: 24 km

Hoogtemeters: 260

Totale gelopen afstand: 50 km