Een ongeluk zit in een klein hoekje

Gistermiddag begon mijn maag wat tegen te sputteren nadat ik water had gedronken dat al een paar dagen in mijn drinkfles zat. Later toen we op een terras zaten met twee gezellige Nederlanders ging het mis en heb ik de rest van de dag op de wc pot gezeten. Ik durfde ook niet meer de kamer uit en heb Veerle gevraagd om ergens kip met rijst te halen. Zie dat maar eens te regelen. Dus Veerle ging wat terrassen af om te kijken wat ze op de kaart hadden staan, maar nergens kip met rijst. Totdat een man van begin 40 haar vroeg of ze iets zocht. Veerle legde de situatie uit en hij wist wel een goede tent. Dus Veerle loopt met hem mee, maar ze lopen best ver het centrum uit, waardoor Veerle zich wat minder op haar gemak voelde. Die man voelde dat goed aan en toen hij een vrouw tegen kwam die hij kende, heeft hij haar gevraagd ook mee te lopen. En zo kwamen ze met zijn 3-en aan en kwam Veerle even later met heerlijke kip met rijst in onze hotelkamer aanzetten. Wat mij betreft weer een bewijs dat de Camino niet geeft wat je wilt hebben, maar wat je nodig hebt.

Vanochtend met zeer weinig energie wakker geworden. Ik moest zelfs nog even overgeven. En dat voor de waarschijnlijk lastigste etappe van onze Camino met een pittige steile langere klim…. Om vijf uur ging de wekker, maar door alle omstandigheden toch pas om 6.00 de huisdeur achter ons gesloten. We hadden nog geen 10 meter gelopen of Veerle stapt in een goot en zwikt haar enkel flink om. En zo vertrokken we dan als jut en Jul… Al gauw bleek dat Veerle veel pijn bleef houden en haar tempo zakte meer en meer in. 8,5 kilometer verder, waar we bijna 3,5 uur over deden kwamen we in het dorpje voor de grote klim. In goed overleg hebben we toen besloten dat het geen goed idee was om Veerle de berg op te laten lopen. Zeker omdat we wisten dat de laatste kilometer zeer steil was en er erg veel rotsen lagen. Ze was hierdoor toch wat teleurgesteld (in zichzelf), ook omdat ze er steeds meer zin in kreeg, zelfs met zo’n beklimming. Maar ik ben alleen maar trots op haar. Het ging echt niet en achteraf bezien was het maar goed dat ze niet is mee gegaan want de klim was echt zeer pittig. Ik voelde de weinige energie die ik had al snel wegvloeien, maar wat dextro energie hebben mij wel geholpen.

Veerle is met de taxi naar onze albergue gereden, maar moest wel 1,5 uur wachten voordat ze werd opgehaald. Maar die tijd heeft ze goed kunnen doden met gesprekken met mede pelgrims op het terras, waarvan we er steeds meer en meer leren kennen. Ik heb de indruk dat Veerle langzamerhand wat bekendheid begint te krijgen op de Camino. Omdat ze altijd vroeg start , door velen wordt ingehaald, maar altijd (laat) aankomt, zelfs met een blessure. Ik was in de tussentijd aan het afzien op de beklimming. De afdaling was wel redelijk te doen. Helaas boven geen uitzicht omdat het bewolkt was. Het heeft vandaag sowieso veel gemiezerd. Maar we hebben alleen een hoes over onze backpack gedragen, gelukkig geen poncho hoeven te gebruiken. Het was wel zeer benauwd vandaag. Ik kon het amper bijhouden met drinken, maar dat zal ook wel kunnen liggen aan de buikloop van gisteren. Rond half 2 gearriveerd bij onze albergue. Leuke en vriendelijke gastvrouw en als voordeel een zwembad! Eerst even uitgezweet op bed enen douche genomen. Daarna heerlijk een duik in het zwembad genomen. De bewolking was inmiddels weg getrokken dus heerlijk kunnen dobberen. Er is hier ook een Nederlands gezin dat met twee jongens van een jaar of 10/12 lopen. Respect dat zij ook zover zijn gekomen!

vanavond onze eerst echte pelgrimsmenu gegeten. Dit is een menu van drie gangen, met simpel, maar voedzaam eten waarbij ook een half flesje wijn de man wordt geserveerd. Heerlijk genoten aan tafel met het Nederlandse stel uit Nijmegen met wie we gisteren middag in Ponte de Lima ook wat hebben gedronken.

Morgen verlaten we Portugal en lopen we Spanje binnen. Een tocht van ongeveer 19 kilometer met een kleine klim met 100 hoogtemeters. Weersvoorspelling voor de ochtend is wel regen, maar hopelijk kunnen we onze poncho’s in de rugzak houden… Veerle gaat het wel weer proberen. Hopelijk redt ze het (op haar eigen tempo) tot in Tui!

Gelopen afstand: 18,5 kilometer

Hoogtemeters: 549

Totale gelopen afstand: 120,5 kilometer