Op weg naar Santiago

Gisteren gelukkig nog twee koude blikken bier kunnen vinden en op mijn kamer nog de wedstrijd van Willem II kunnen bekijken (winst Willem II en we staan nu tijdelijk tweede).

De dame uit de Oekraïne sliep ook bij mij in het gebouw en zij zat in zak en as want ze had blaren die volledig open gesprongen waren. Ze liep dus op rauw vlees en wist niet wat ze moest doen. Natuurlijk niet slim om zo’n reis met nieuwe schoenen te beginnen die niet zijn ingelopen. Maar ja, die van mij waren ook maar drie keer ingelopen… Ik heb haar de spullen gegeven die ik eerder van Barry uit Ierland had gekregen voor mijn blaren. Passing it forward! Hoewel ik vrees dat die van haar heel wat erger zijn dan die ik had. Advies van ziekenhuis was namelijk om naar huis te gaan… Ze stond met de tranen in haar ogen en had alles vooruit geboekt via booking.com. Dan komt de wijze (oudere) Roel weer boven drijven en ik raadde haar aan om alle reserveringen te cancelen en zich te focussen op het halen vanSantiago. Ze wilde namelijk persé naar de oceaan bij Finisterre. Ik vertelde haar om dan maar de bus te nemen en genoegen te nemen met het bereiken van Santiago te voet…

De meeste pelgrims lopen in vijf dagen van Sarria naar Santiago de Compostella (115 km). Ik heb besloten om het in vier dagen te proberen. Om die reden vandaag 30 km op het programma… Zoals eerder aangegeven moet je minimaal 100km lopen om je Compostella te krijgen (bewijs van het lopen van een Camino). Dus ongeveer 65% van de pelgrims starten in Sarria. Degene die van veel verder komen noemen deze pelgrims ook wel tourrigrino’s in plaats van pelligrino’s. Je herkent ze vaak ook hee makkelijk. Korte broek, dagrugzakje en bij elke beklimming staan ze uit te hijgen en krijgen ze van de reisleider waterflesjes. Beetje stereotypering, maar vaak klopt het wel. Zeker als je na ongeveer 700 km lopen bij het bord aankomt dat de laatste 100km naar Santiago in gaan. Wij natuurlijk in gedachten bijna klaar en willen dit natuurlijk vastleggen. De “tourregrino’s zien ons die foto’s maken en dan moeten zij die natuurlijk ook hebben. Maar zoals vaker gezegd ieder zijn eigen Camino en eerlijk gezegd stoor ik me er (nog) niet zo erg aan.

Na 22 km in Portomarin rond 11.30 ontbeten/geluncht wat voor mijn doen wat laat was. Voordat je Portomarin in gaat moet je een hele hoge brede brug over met een smal voetpad voor de pelgrims. Voor degenen die het niet weten: ik heb hoogtevrees. Ik ben dus met knikkende knieën die lange brug overgestoken en heb zowat vanaf de weg foto’s gemaakt  van het dal. Dat overigens erg mooi was. Blijkbaar kon je de funderingen van de oude stad nog zien, maar ik denk dat ik die heb gemist door de schrik van de hoogte…

Daarna nog ongeveer 8 km lopen (bergop) naar Gonzar, de eindbestemming van vandaag. Wederom een zeer klein dorp met gelukkig een mooie herberg met een goede keuken. Voor 10 euro wederom een pelgrimsmenu gegeten met 6 mede pelgrims met een steak als hoofdgerecht waar je in Nederland al sowieso 20 euro voor betaald. Dan krijg ik voor een tientje er nog een voorgerecht, nagerecht én een halve fles rode wijn bij!

Morgen een nog langere etappe om binnen vier dagen in Santiago te arriveren.

Details: 30 km en 700 hoogtemeters. Totaal: 723 km