Santiago de Compostella

Weersvoorspellingen zijn hier net zo slecht als in Nederland. Weer geen regen gehad ondanks de voorspelling. Maar vandaag zou ik in Santiago aankomen. Ik denk dat ik toch wat zenuwen had want om kwart voor zes was ik klaar wakker. Dus om half zeven in het donker vertrokken. Dat blijft een mooi moment: helemaal alleen in de mist door de bossen wandelen. Als je dan ineens een uil vlak bij je hoort, dan schrik je wel een beetje…

Santiago wacht en ik heb wellicht daarom er een flink tempo inzitten. Steeds zeg ik tegen mezelf dat er geen prijs te behalen is door snel te lopen, maar toch blijf je het doen. Rond 10.00 toch even een chocolade broodje gegeten bij een kleine bar onderweg. Op een gegeven moment komen er drie Spanjaarden binnen lopen en ik groet ze zoals altijd vriendelijk met een buenes dias en die man begint in het Spaans met mij te praten. Ik antwoord zoals gewoonlijk met een no Hable espagnol en hij vraagt in goed engels waar ik vandaan kom. Als ik Holanda zeg begint hij te glunderen. Wat blijkt, hij heeft twee dagen geleden een portemonnee gevonden van een Nederlandse dame met haar ID bewijs er in. Ik ken haar niet, maar het lukt me om haar op Facebook te vinden en stuur haar een bericht met het verhaal met het telefoonnummer van die Spaanse man. Goede daad van vandaag weer verricht!

Nog 8 km te gaan en Bogo uit Slovenië laat me via whatsapp weten dat hij op me wacht op het plein bij de kathedraal. Als je Santiago in loopt dan duurt het (voor je gevoel) nog steeds erg lang voordat je bij de kathedraal arriveert. Maar dan ineens zie je in de verte de torens van de kathedraal en loop je uiteindelijk via een tunneltje het plein bij de kathedraal op. Er staat daar meestal iemand op een doedelzak te spelen en dat was ook dit keer het geval. Hij speelde het lied bella ciao en dat is nu natuurlijk het lijflied van Willem II. Dus wat dat betreft kwam alles mooi samen. En dan loop je het plein op, staat Bogo met open armen klaar voor een knuffel en sta ik toch weer een lekker potje te janken…

Ik ben lekker Ff een kwartiertje op het plein gaan zitten om te genieten van het moment en even met het thuisfront te videobellen. Daarna meteen door naar het kantoor voor de Compostella, het bewijs van het lopen van de Camino en vroeger kocht je daarmee je zonden af. Dat is een echte mierenhoop met pelgrims en een beetje ongeorganiseerd. Mensen van de organisatie die van alles in het Spaans roepen en geen woord Engels spreken… Je moet online je gegevens invullen en dan krijg je vervolgens een nummer. Ik was er redelijk vroeg (13.00) maar had toch nummer 1.251. Op dat moment was men bij nummer 300 met het uitgeven van compostella’s. Later hoorde ik dat er maar 1.300 per dag werden uitgereikt die dag, dus het snellere lopen had dus toch nut gehad (of was dat voorzien?).

Uiteindelijk kon ik pas rond 20.00 mijn Compostella ophalen. Gelukkig kon je de wachtrij online volgen dus in de tussentijd wel alvast naar mijn albergue gegaan. Dit is een groot seminarie boven op een heuvel. Het is een eindje lopen maar dan heb je een eigen kamer met wel een gedeelde badkamer voor 17 euro per nacht. Ik heb nog nooit zo ver door een gebouw moeten lopen voordat ik bij mijn kamer ben zo groot is het gebouw.

Toen ik terug wilde gaan naar het centrum zag ik in een flits een vrouw in de tuin zitten die me enigszins bekend voor kwam. Dus ik pakte mijn Facebook account erbij en keek naar de foto van die dame die haar ID kaart had verloren. Dat zou die dame wel eens kunnen zijn. Dus ik vraag haar in het Nederlands of ze Anke is en zij kijkt me vreemd aan en zegt hoe weet jij dat? Ze las tijdens de Camino geen Facebook dus ze had mijn bericht ook niet gezien. Dus heb ik haar in contact gebracht met de Spanjaard die haar ID kaart had en heeft ze hem zo terug gekregen. Nu moet je weten dat Santiago een grote stad is en dat alleen al in het seminarie bijna 200 mensen slapen. En net daar moest ik haar tegen komen nadat ik toevallig eerder die dag met de Spanjaard in gesprek kwam die haar ID kaart had gevonden. Ongelofelijk! Maar de Camino voorziet zullen we maar weer zeggen.

In de avond goed uit eten gegaan met Bogo. Heerlijk vis gegeten. Daarna nog een paar biertjes om vervolgens nu wel in de regen naar mijn bedje te lopen. Het was een mooie, emotionele dag met ook nog een winst van Willem II op PSV en daarnaast ook nog wonderbaarlijke gebeurtenissen. Morgen een dagje sightseeing en daarna op weg naar de oceaan!

Details: 25,5 km en 525 hoogtemeters. Totaal: 808 km