De Pyreneeën over…

De nacht voor de eerste etappe had ik redelijk geslapen. Ongeveer vijf uur lichte slaap. Toch teveel adrenaline die door je lichaam gaat. Ontbijt was vanaf 6.30 en op dat tijdstip was ik er ook. Het was immers een lange tocht. Wilde eigenlijk starten met een Spanjaard die in onze hostel op de kamer sliep, maar die zou toch sneller dan mij lopen dus ik ben alleen om 7.00 vertrokken (of was ik gewoon te ongeduldig?

In mijn voorbereiding op de reis had ik me (mede) op Facebook voorbereid door lid te worden van een paar groepen over de Camino, waaronder een Duitstalige groep. Ik zag dat daar ene Manfred Angstmann een bericht had gezet dat hij die dag ook zou starten en had hem laten weten dat ik die dag ook zou starten. En wie kom ik na twee minuten over 7 tegen terwijl ik nog steeds in St Jean Pied de Port ben. Inderdaad die Manfred. Hij had weinig getraind en ik loop op mijn eigen langzame tempo dus hij vond het een goed idee (en ik vond dat ok) om samen te lopen. Later bleek dat hij een tandarts was (reden voor vele grappen met zijn achternaam, ja scroll maar even terug) die met 57 jaar zijn zaak (goed) heeft verkocht en nu renteniert.

Het was mistig in het dorp toen we vertrokken en gek genoeg was ik daar blij om. Een van mijn wensen was namelijk dat het deze eerste dag mooi weer zou zijn om te kunnen genieten van de mooie uitzichten. De voorspellingen waren goed, dus die laag bewolking zou waarschijnlijk zeer dun zijn. En gelukkig was hij dat ook.

Na een uurtje bergop lopen kwamen we boven de bewolking uit en dat zorgde in combinatie met de zonsopgang voor schitterende beelden (check de foto’s onder dit bericht maar). Ik was er zo “vol” van dat ik Sandra om 8 uur wakker heb gebeld (ze heeft ook vakantie) om dit schitterende moment met haar via whatsapp video met haar te delen. Het is nog erg vroeg om te zeggen, met nog ongeveer 6 weken voor de boeg, maar op dat moment was mijn reis al een succes!

De wandeling verder naar boven was wel zeer uitdagend. Men had ons al gezegd dat km 4 tot en met 8 flink omhoog ging. Dankzij de films op YouTube hebben we gelukkig wel op de goede plaatsen voor de steilste stukken een pauze genomen. En die waren ook echt nodig. In totaal meer dan 1.400 hoogtemeters gemaakt! Onderweg ook nog een dame uit Amerika opgepikt en heb ik die dame én Manfred over de hoogste top heen geholpen. Dan merk je gelukkig dat de trainingen vooraf met wandelingen van meer dan 30 km hun vruchten afwerpen. In het begin zijn zij sneller (te snel) maar later mag ik hun op sjouw nemen als we het laatste steile stuk naar de top lopen.

Maar dan zijn we nog niet op de plaats van bestemming want we moeten na 20 km stijgen, nog 5 km afdalen naar ons eindpunt Roncevalles. Nu weet ik niet of je wel eens een berg hebt afgedaald, maar als je dat doet na 20 km bergop te hebben gelopen, dan voel je je benen en knieën goed!

Uiteindelijk goed aangekomen in een groot oud klooster dat wordt gerund door Nederlandse vrijwilligers. En met een heel goed gevoel. Ik heb verdomme met die dikke kop van mij de Pyreneeën doorkruist en kom zelfs (naar verhouding) redelijk fit aan ook nog (in ieder geval geen blaren). Toch een beetje (veel) trots op mezelf. In de avond zelfs nog even de Pelgrimsmis bijgewoond die volledig in Spaans was, maar wel een mooie ervaring.

Deze schitterende dag zal altijd in mijn geheugen blijven. Een uitdagende dag met (gelukkig) goed weer, magnifieke views en verdomme ook nog eens de Pyreneeën over gestoken!

Details: 25 km en 1422 hoogtemeters.