Het klooster van Samos

Gisteren nadat we aankwamen begon het met regenen. Tot nu toe heeft het nog steeds mee gezeten, maar het ziet er naar uit dat het vrijdag en zaterdag toch gaat regenen. Daarna met een aantal mensen gezamenlijk een pelgrimsmaaltijd gegeten en goed geslapen in de mooie albergue.

De keuze voor vandaag was of de korte weg naar Sarria (18 km) of de omweg via het klooster van Samos van 25 km. Dat was natuurlijk geen moeilijke keuze. Ik heb in het verleden al vele kloosters gezien en blijf die graag zien. Ik heb in mijn studententijd zelfs een weekje in een klooster geslapen in de gastverblijven (trappistenklooster in Tilburg).

Op het schema zag het uit als een makkelijke etappe met weinig klimmetjes en per saldo zelfs 150 meter dalen. Nou dat bleek in de praktijk heel anders te zijn. Ik liep weliswaar bijna de hele tijd naast een riviertje dat richting Sarria stroomde, maar het pad zelf ging steeds naar boven en naar beneden. Zo maak je in een op het oog lijkende vlakke/dalende etappe toch nog steeds ruim 500 hoogtemeters. Maar ik klaag niet hoor! Ik geniet er met volle teugen van! Ik ben helemaal in mijn element tijdens zo’n etappe.

In het begin van de etappe liep ik met Javi uit Spanje en een vrouw uit Oekraïne richting het klooster. Dat was ongeveer 10 km. Javi had al gezien dat de eerste rondleiding om 10.30 zou zijn en dus zijn we “pas” om 8 uur vertrokken. Dus een beetje uit kunnen slapen. Na iets meer dan twee uur lopen kwamen we een heuvel over en zagen we een heel groot klooster in het dal. Dit is een van de grootste kloosters van Spanje en dat kon je zien ook! Later bleek echter dat er nog maar 6 monniken wonen. Ze leven van het werk dat ze doen (met 3 personen, want de andere 3 zijn te oud om te werken), de rondleidingen die 5 euro pp kosten en de verkopen in het winkeltje bij het klooster.

De rondleiding was volledig in het Spaans en ik was dus blij dat we Javi bij ons hadden (die in Santiago de Compostella woont) om alles in het Engels te vertalen. Het klooster bestond eigenlijk uit twee kloosters die tegen elkaar waren gebouwd. Een brand in de jaren vijftig heeft een groot deel van het klooster vernietigd, maar met behulp van de lokale bevolking is het weer volledig herbouwd. Met name de kerk is erg indrukwekkend. Groot, maar vooral ook heel erg licht. Een van de mooiste die ik gezien heb (check de foto’s maar).

De resterende 15 km heb ik alleen gelopen. Bevalt me nog steeds erg goed. En uiteindelijk weer fit gearriveerd in Sarria na 26 km lopen. In Sarria kwam ik nog wel de schrik van elke pelgrim tegen: flinke trappen omhoog… Maar ook die fluitend beklommen om uiteindelijk in mijn aftandse privé kamer aan te komen. Met een gezamenlijk bad/douche die zo smerig was dat ik met slippers aan in de badkuip ben gaan douchen. Maar een pelgrim klaagt niet, zeker niet als je maar 23 euro voor zo’n kamer betaald! Sarria is een stadje waar alles zeer verspreid ligt en vele pelgrims hebben de korte route genomen en zijn verder doorgelopen. Dus ik ben vanavond in mijn eentje wat luxer gaan eten en heb coquille de st Jacques gegeten. Dat mag natuurlijk ook niet ontbreken op de Camino op weg naar het graf van de apostel Jakob.

Nu nog even op zoek naar een supermarkt die koud bier verkoopt, dan kan ik zodadelijk met dat biertje in mijn hand de wedstrijd van Willem II bekijken (uit tegen RKC).

Details: 26 km en 525 hoogtemeters. Totaal: 693 km