Cruz de Fero en de afdaling…

Zoals ik gisteren in mijn verslag al aangaf stond vandaag een bezoek aan de Cruz de Fero op het programma en een lange afdaling… Na een redelijk goede nachtrust was het de bedoeling om bij de Cruz de Fero naar de zonsopgang te kijken. Dit was maar twee kilometer verwijderd van mijn herberg en het is het hoogste punt, dus dat moet daar wel kunnen. Daarom ook een half uurtje later dan gewoonlijk opgestaan omdat zonsopkomst pas om 08.06 zou zijn. Maar toen ik dichter bij de top kwam zag ik ineens dat er veel bomen stonden. Dus even bellen met de “vroege vogels” uit de UK en ja hoor heen zicht op zonsopkomst. Dus ben ik in mijn eentje een stuk terug gelopen om vanuit een goed punt de zon op te zien komen. Allemaal commentaar van anderen: je gaat de verkeerde kant op! Maar toen ze mijn verhaal hoorden gingen verschillende mensen met mij mee terug.

Uiteindelijk daar bijna een half uur in korte broek en een dun vestje (die ik voor het eerst droeg tijdens mijn Camino) met 5 graden Celsius naar de zonsopkomst zitten/staan kijken. Wederom trots dat ik het geduld daarvoor kon opbrengen. Ik zal dadelijk ook de foto’s plaatsen. Daarna doorgelopen naar de Cruz de Fero om mijn steen die ik vanuit Nederland had meegenomen en die symbool staat voor al je zorgen daar achter te laten. Paar foto’s gemaakt en heerlijk wat traantjes gelaten. Ik was overigens niet de enigste. Bijna iedereen stond daar te janken.

Daarna lijk je je toch wat lichter te voelen en dat kwam goed van pas ook. Want we mochten nog wat kort dalen en stijgen en daarna gingen we van 1.500 meter hoogte naar 500 meter hoogte in ongeveer 12 km. Dat is een flink eind naar beneden en vaak over rotsachtige paden met losse keien. Ik zal wat foto’s toevoegen, maar in het echt was het veel erger. Dus (redelijk) voorzichtig naar beneden gaan. Ik begon er echter steeds meer lol in te krijgen en ging (verhoudingsgewijs) redelijk vlot naar beneden. Ik hoorde vanavond dat veel pelgrims met zere knieën op de kamer bleven liggen, maar ikzelf heb eigenlijk (nog) geen last van de afdaling…. Voel me echt kiplekker (los van die blaren) en dat was een paar dagen geleden heel wat anders.

De klim van gisteren en de afdaling van vandaag waren eigenlijk een soort van generale repetitie voor de etappe van zondag. Dan ga ik samen met een Sloveen de Ruta Dragonte lopen. Dat is een omweg die maar een paar honderd mensen per jaar lopen en gaat over drie bergen met een hoogteverschil van 1.500 meter (inclusief afdalen). Geen bars tussendoor om te eten, bewegwijzering is erg slecht (we gebruiken navigatie) en er is daar geen bereik voor je telefoon. Een echte uitdaging dus!

Door alle vertraging onderweg en het latere vertrek kwam ik pas om half 4 aan op mijn slaapplek. Een zeer kleine kamer, maar wel helemaal voor mij alleen. Na een douche wilde ik de stad Ponferrada ingaan, maar het was inmiddels gaan regenen. Dus weer naar binnen om mijn vestje te halen en vervolgens het lokale tempelierskasteel te gaan bekijken. Een erg groot en mooi kasteel met een hele mooie bibliotheek met boeken uit zelfs de 10e eeuw!

Morgen even een “rustige” etappe van 25 km met wat minder hoogteverschil als stilte voor de storm…

Details: 28 km en 300 hoogtemeters en ongeveer 1.200/1.300 meters dalen. Totaal: 583 km