Santiago, we made it!

Vanochtend de wekker wel weer op tijd gezet, maar we hebben het toch wat rustiger aan gedaan. Het was immers nog minder dan 10 kilometer naar Santiago. We hadden nog geen stempel voor de overnachting gekregen dus gingen we om kwart over zeven nog even naar het restaurant. Dacht die man achter de bar dat ik een biertje wilde… Nu moet het (bijna) behalen van Santiago natuurlijk wel worden gevierd. Maar zo vroeg is zelfs mij te gek. 

Dus uiteindelijk rond half 8 vertrokken. De weersvoorspelling was wederom zon, maar het was mistig en het miezerde een beetje. Maar gelukkig niet zo hard om echt nat te worden. Zou jammer zijn op zo’n laatste dag. Zo zie je maar niet alleen in Nederland kloppen weersvoorspellingen niet, maar ook in Galicië kan het weer onvoorspelbaar zijn! Het was hierdoor wel erg benauwd, dus we wisten niet of we nu nat werden van de miezer regen of van het zweet. En zo langzamerhand kom je dan steeds dichterbij Santiago, de eindbestemming van de reis. Maar zeker niet het doel, het doel van de reis is de weg naar de eindbestemming! Gelukkig liepen we nog redelijk lang door de natuur, voordat we de bebouwing van Santiago bereikten. Maar we moesten nog wel onze tweede stempel van de dag halen. Dus in de buitenwijken van Santiago nog even wat gedronken en gegeten en onze “verplichte” tweede stempel van de dag gehaald. Ik had Veerle nog wel wat schrik aangejaagd door te zeggen dat er een (kleine) kans was dat ze geen Compostella zou krijgen omdat ze een klein deel met de taxi had gereden. Daar is ze ‘s nachts nog wakker van geworden…

We hadden besloten om in Santiago een stukje om te lopen. Als je via de Portugese route naar de kathedraal loopt, kom je namelijk via een druk toeristisch smal straatje met allemaal restaurants en winkeltjes het plein op. De binnenkomst via de Camino Frances (die ik twee jaar geleden liep) is veel mooier. Nog voordat we het plein opliepen begon het “feest der herkenning” al. Andere bekenden die ook Santiago binnen liepen en pelgrims die al eerder Santiago hadden bereikt. Uiteindelijk zijn Veerle en ik hand in hand via het tunneltje het plein opgelopen bij de kathedraal, hebben elkaar stevig omhelsd en een klein traantje gelaten. We hebben de eindbestemming bereikt! Bloed, zweet en tranen heeft het gekost, maar ook een schitterende ervaring om al deze emoties samen door te maken. Een ervaring om nooit meer te vergeten. En wat ben ik trots op Veerle dat ze deze reis heeft volbracht, met zelfs een verzwikte enkel. 

We hebben toen nog een half uurtje op het plein gezeten, (na)genietend van onze trip en ook nog verschillende bekenden ontmoet. Daarna gingen we naar het kantoor om onze Compostella te halen. Twee jaar geleden moest ik 7 uur wachten voordat ik hem kreeg. Dus ik had Veerle al voorbereid dat het lang zou kunnen gaan duren. Hoe groot was mijn verrassing dat we hem binnen twee minuten kregen. Blijkbaar werd vroeger je naam met pen geschreven en wordt het nu uitgeprint. Wat mij betreft een goede verbetering. Na het ontvangen van de Compostella zijn we nog even naar de Huiskamer van de Lage Landen gegaan. Dit ligt boven het kantoor waar de Compostella wordt uitgereikt en daar zitten Nederlandse vrijwilligers die je ontvangen met koffie of thee en waar je met ervaringsdeskundigen je verhaal kunt delen. Vorige keer kon ik daar niet heen vanwege COVID, maar nu wel. Leuke ervaring met twee vriendelijke dames.

Daarna als lunch paella gegeten en een grote bier gedronken. Veerle was niet kapot van de rijst, maar het vlees en vis lustte ze wel en we hadden ook nog croquettas besteld (ham) en volgens mij heeft ze daarin een nieuw favoriet gerecht ontdekt. Ze keek meteen of ze die in Nederland ook kon bestellen. Vervolgens ingecheckt in ons hotel waar Veerle is gaan slapen en ik heerlijk een uurtje in bad heb gelegen.

Om 18.00 een paar uurtjes gezellig geborreld met het Nederlandse stel uit Nijmegen. Zij waren gisteren al in Santiago gearriveerd. Leuke mensen die we vaak onderweg zijn tegen gekomen. Vervolgens op het plein nog andere bekenden tegen gekomen met wie we het nachtleven van Santiago zijn ingedoken! Zeer gezellig en mocht je nog eens in het nachtleven van Santiago willen duiken: ga naar Momo (schitterend terras in de tuin!).

Uiteindelijk om 01.00 in de nacht ons bed ingedoken, moe maar zeer voldaan en schitterende ervaring om nooit te vergeten rijker!

Gelopen afstand: 8 kilometer

Hoogtemeters: 156

Totaal gelopen afstand: 270 kilometer